Για κάθε πόλη που θέλει να απο­κα­λεί­ται “ζωντα­νή και σύγ­χρο­νη”, οι λει­τουρ­γι­κές και προ­σβά­σι­μες συγκοι­νω­νί­ες είναι το Α και Ω. Εξα­σφα­λί­ζουν τη μετα­κί­νη­ση των κατοί­κων — και ειδι­κά των κατη­γο­ριών εκεί­νων που δεν έχουν πρό­σβα­ση σε αυτο­κί­νη­τα όπως μαθη­τές, φοι­τη­τές, ηλι­κιω­μέ­νοι, οικο­νο­μι­κά ευά­λω­τες ομά­δες — από και προς τις γει­το­νιές τους, για εργα­σία, εκπαί­δευ­ση και αναψυχή.
Είναι ο συν­δε­τι­κός κρί­κος που ενώ­νει μια πόλη με τον «έξω» κόσμο, τόσο με τα πολι­τι­κά και οικο­νο­μι­κά κέντρα όσο και με τις γύρω περιο­χές. Κάθε συγκοι­νω­νια­κή γραμ­μή είναι αμφί­δρο­μη: με τη μία κατεύ­θυν­ση ο κάτοι­κος εξέρ­χε­ται και με την αντί­θε­τη συρ­ρέ­ουν επισκέπτες.

 

Δια­βά­στε όλο το άρθρο εδώ…